Ölüm

Şiir

ozlemdemir

İster genç ol, ister yaşlı fark etmez

Yaşanılan en hakiki zul benim

Gölge gibi, adımlarım terketmez

Ötelerden esen acı yel benim

Hem hastalık hem kazadır sebebim

Dünyadaki en önemli mektebim

Azraille bilinirken meşrebim

Gözden akan o dehşetli sel benim

Şehit olan yaşar bende lezzeti

Günahkârın kalmaz olur izzeti

Cehenneme gönderirim namzeti

Değerimi eksiltmedi kul benim

Anaların yüreğini dağlarım

Diyar diyar gezer, coşar çağlarım

Günü gelir kendime de uğrarım

En sonunda varılacak yol benim

Şanım büyük, herkes bilir methimi

Boynu bükük bırakırım yetimi

Elbet bir gün tamamlarım fethimi

Ne yapılsa kaçılamaz il benim

Herkes sorar gerçek miyim, düş müyüm

Bilinmez ki ayrılığa eş miyim

Ağız tadı kaçıracak aş mıyım?

Falcıların bilmediği fal benim

Sanırlar ki uzaklarda gurbetim

En yakında olabilen kudretim

Dört kolluyla bilinirken şöhretim

Binek benim, taşıt benim, sal benim

Kimi beni derde düşer çağırır

Kimi yalnız kalır, üşür çağırır

Kimi doğru yoldan şaşar çağırır

Umutsuzun tutunduğu dal benim

Her yeni gün umutlarla gelse de

Nefes gibi beliririm ensede

Cemal Safi "Tek Hece Aşk" dese de

Heceleri bölen gizli el benim

Kötü olsam Muhammed'e gitmezdim

Gül yüzünde solan aşkla bitmezdim

Her ocakta ayrı ayrı tütmezdim

Mevla'danım başa gelen hâl benim