Yitirmek

Şiir

Burnuk

Kelimeler susmuş, içimde bir yankı,
Sevgiyi tarif etmek artık çok mu eski?
Gözlerimde bir karanlık, dilimde düğüm,
Sanki ruhumda yankılanan boş bir hüküm.

Dokundukça sessizlik büyüyor içimde,
Bir zamanlar coşan nehirler şimdi çölde.
Bir gülüş, bir söz, ellerin saçlarımda,
Hep geçmişte kaldı, şimdi ise sırf rüya.

Sana bakıyorum, bir zamanlar cennet,
Şimdi ise duvarlar, sessiz bir kısmet.
Anlam arıyorum sözcükler arasında,
Ama hislerim küsmüş, yitmiş zamansızca.

Aleksitimi diyorlar bu garip halime,
Duygular kör olmuş, esir benliğime.
Anlatamıyorum, sevgi mi bu, öfke mi?
Belki de eksik bir hikayenin çemberi.

Yine de bir umut, belki bir ışık,
Bir gün o eski günlere yolculuk.
Kırılır mı bu sessizliğin sert kabuğu,
Yoksa kaybolur muyuz, geçmişin buğusu?

Ellerim titriyor, bir söz arıyorum,
Sevgiye dair bir iz mi buluyorum?
Aleksitimi yazılmış o küçük kağıtta,
Belki çözülür düğüm, o eski rüyada.